در آیات قرآنی بیان شده که تنها ولایت از آن خداوند است و او منحصر ولیّ است و منشا و خاستگاه هر ولایتی اوست. خداوند در آیه 9 سوره شوری می فرماید: فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَ هُوَ یُحْیِ الْمَوْتی وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدیرٌ؛ پس خداوند او ولی است و او کسی است که مردگان را زنده می کند و بر هر چیزی قدیر است؛ زیرا ضمیر فصل و معرفه بودن خبر مفید حصر است.
در این آیه و آیات پس از آن چند دلیل بر انحصار ولایت خداوند بیان شده است:
1. خداوند قدیر محض است. پس کسی که قدیر محض است تنها او ولیّ  است؛(شوری، آیه 9)
2. حیات بخش مردگان است و کسی که چنین است، تنها او ولیّ است؛(همان)
3. حاکم مطلق است و کسی که حاکم مطلق است او تنها ولیّ است؛(شوری، آیه 10)
4. حَکَم مطلق اوست و اختلافات را حل می کند، و کسی که چنین است، تنها او ولیّ است؛(شوری، آیه 10)
5. وکیل مطلق است و باید تنها به او توکل داشت و مشکلات را حل کند و کسی چنین است او تنها ولیّ است.(همان)
6. مرجع انابه است و کسی که چنین است ، ولیّ مطلق و منحصر تنها اوست؛(شوری، آیه 11)
7. فاطر سموات و زمین و نوآور است؛ و کسی که این چنین است، او تنها ولیّ منحصر است؛(شوری، آیه 11)
8. شنوا و بینای مطلق اوست و کسی که چنین است ولیّ مطلق و منحصر است؛(همان)
9. مقالید و کلیدهای آسمان تنها در دست اوست، و کسی که چنین است ولی مطلق و منحصر است(شوری، ایه 12)
10. بسط و  قبض روزی به دست اوست؛ و کسی که چنین است، تنها او ولی است؛ (همان)
11. علیم و دانای کل به جزئیات و کلیات اوست و کسی که چنین است، تنها او ولی مطلق و منحصر است.(همان)